مسیر موفقیت پیش‌روی کیانوش رستمی
تاریخ انتشار: ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۸۸۵۱۷
اعلام دسته‌های المپیکی رشته وزنه‌برداری معادله حضور ورزشکاران ایران در پاریس را پیچیده کرد و مدعیان حضور در پاریس باید رقابت سختی برای این آوردگاه را در ۲۴ ماه آینده تجربه کنند.
به گزارش ایران اکونومیست، فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری روز گذشته (جمعه) شرایط و شمار سهمیه‌های این رشته برای حضور در المپیک پاریس را اعلام کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
براساس اعلام IWF پولادمردان در دسته‌های ۶۱، ۷۳، ۸۹، ۱۰۲ و به اضافه ۱۰۲ کیلوگرم می‌توانند در پاریس حضور داشته باشند و در بخش زنان نیز رقابت در دسته‌های ۴۹، ۵۹، ۷۱، ۸۱ و به اضافه ۸۱ کیلوگرم برگزار خواهد شد.
اعلام دسته‌های المپیکی رشته وزنه‌برداری موجب شد تا داستان اعزام مدعیان این رشته از اکنون به یکی از معادلات جذاب و غیر قابل پیش‌بینی برای کشورمان تبدیل شود زیرا کاهش سهمیه و افزایش مدعیان حضور در کاروان المپیکی ایران موجب شده تا فدراسیون، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش کار راحتی برای انتخاب نفرات نداشته باشند. انتخاب المپین‌های وزنه‌برداری به المپیک توکیو در سال ۱۴۰۰ به یکی از مهمترین حواشی فدراسیون تبدیل و حتی موجب قهر موقت برخی از قهرمانان شد.
برای رسیدن به عمق پیچیدگی‌های این معادله لازم است نگاهی به مدعیان این رشته داشته باشیم؛
دسته ۶۳ کیلوگرم؛قشقایی بی‌رقیب در ایران
حافظ قشقایی با کسب مدال نقره مسابقات قهرمانی ۲۰۱۹ جهان در کشور تایلند عملا تبدیل به یک چهره شناخته‌شده در وزنه‌برداری کشور شد. وی بعد از حدود ۴۳ سال این مدال جهانی را در دسته ۵۵ کیلوگرم کسب کرد. آخرین مدال دسته سبک ایران در مسابقات جهانی توسط محمد نصیری نابغه‌وزنه‌برداری ایران کسب شده بود.
حضور قشقایی بعد از آن مدال در ورزش ایران کمرنگ شد و برخی دلیل این کار را اختلاف وی با محمدحسین برخواه سرمربی تیم ملی می‌دانستند. این اختلاف موجب شد تا وی هم مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۲۰۲۱ و هم مسابقات قهرمانی جهان را در این سال از دست دهد. البته آغاز سال ۱۴۰۱ همراه با یک خبر خوش برای دارنده مدال نقره مسابقات جهانی بود و وی از سوی محمدحسین برخواه به اردوی تیم ملی وزنه‌برداری فراخوانده شد.
قشقایی که هم اکنون ۲۷ سال سن دارد همواره اعلام کرده که هدف اصلیش حضور در المپیک پاریس است و برای این کار نهایت تلاش خود را به کار خواهد گرفت. قشقایی برای رسیدن به مدال و سکو المپیکی باید رقابت سختی با بزرگان این دسته از شرق آسیا و قزاقستان داسته باشد. در المپیک توکیو فابین لی چینی با ثبت یک رکورد افسانه‌ای در دسته ۶۱ کیلوگرم عملا خود را بی‌رقیب اعلام کرد. وی با مهار ۱۴۱ کیلوگرم در یکضرب و ۱۷۲ کیلوگرم تمامی رکوردهای موجود در این دسته به نام خود کرد. البته لی به احتمال زیاد بازنشسته و در پاریس حضور نخواهد داشت. نفر سوم به با مهار ۱۳۱ در یکضرب و ۱۶۳ در دوضرب موفق به کسب مدال برنز شد.
دسته ۷۳ کیلوگرم؛ خالی از مدعی
رقابت سخت کشورهای شرق آسیا و رکورد ملی‌پوشان ایران در این دسته موجب شده تا احتمال حضور نماینده کشورمان در وزن ۷۳ کیلوگرم کمتر از دیگر دسته‌های المپیکی باشد.
دسته ۸۹ کیلوگرم؛ به کام کیانوش
انتخاب دسته ۸۹ کیلوگرم به عنوان یکی از اوزان المپیکی انگیزه کیانوش رستمی برای کسب بهترین پارالمپین ایران بیش از پیش کرد رستمی که اکنون ۳۰ سال سن دارد می‌تواند تا سال ۲۰۲۴ خود را در قامت یک مدعی در سطح جهان و المپیک نگه دارد. رستمی در المپیک ۲۰۱۲ لندن مدال نقره و در المپیک ۲۰۱۶ ریو موفق به کسب مدال طلای دسته ۸۵ کیلوگرم شد. قدرتنمایی رستمی از سال ۲۰۱۶ و با کوچ وی به دسته ۹۶ کیلوگرم دچار اُفت فاحشی شد اما کسب مدال طلای مجموع دسته ۸۹ کیلوگرم در مسابقات قهرمانی ۲۰۲۱ آسیا در ازبکستان موجب شد تا وی امیدوار به فتح پاریس شود.
همزمانی دعوت کیانوش رستمی به اردو تیم ملی با اعلام دسته ۸۹ کیلوگرم به عنوان دسته المپیکی مسیر خوشبختی را بار دیگر پیش روی مرد کرمانشاهی وزنه‌برداری ایران قرار داد؛ مردی که با تمرینات انفرادی خود توانست ضمن کسب مدال طلا المپیک ۲۰۱۶ ریو در دسته ۸۵ کیلوگرم موفق به رکورد شکنی در آن دوره از بازی‌ها شد. او همواره به دنبال ثبت اسم خود به عنوان پرافتخارترین المپین ایران است. البته رستمی برای کسب عنوان بهترین المپین دیگر تنها نیست بلکه رقیب جدی مانند حسن یزدانی دارد که اکنون به غول شکست ناپذیر جهان کشتی تبدیل شده است. یزدانی در المپیک ۲۰۱۶ ریو مدال طلا و در المپیک ۲۰۲۰ توکیو مدال نقره را کسب کرد. هادی ساعی با ۲ مدال طلا و یک برنز اکنون پرافتخارترین پارالمپین ایران به شمار می‌رود.
شرایط رستمی برای کسب مدال طلا در پاریس ممکن است به راحتی المپیک ۲۰۱۶ ریو نباشد زیرا تغییر اوزان المپیکی ممکن است شماری از مدعیان دسته ۹۶ کیلوگرم را مجبور به مهاجرت به دسته ۸۹ کیلوگرم کند. سهراب مرادی، فارس الباخ قطری، تیان‌تائو چینی و پارادایس مونتانو از جمله مدعیانی هستند که باید بین دسته ۸۹ و ۱۰۲ کیلوگرم یک دسته را انتخاب کنند. این نفرات پیش از این در دسته ۹۶ کیلوگرم موفق به رکوردشکنی و کسب مدال طلا شدند.
نابغه در ترافیک دسته ۱۰۲ کیلوگرم
یکی از پرترافیک‌ترین دسته‌های المپیکی در ایران و جهان وزن ۱۰۲ کیلوگرم است. در ایران مدعیانی مانند سهراب مرادی، رضا دهدار، رضابیرالوند، رسول معتمدی و علی هاشمی مدعی رسیدن به پیراهن تیم ملی برای حضور در آوردگاه پاریس هستند. در سطح جهان نیز مدعیان دسته ۹۶ کیلوگرم و ۱۰۹ کیلوگرم ممکن است با کوچ به دسته ۱۰۲ کیلوگرم عملا این دسته را به یکی از مهیج ترین رقابت‌های المپیک تبدیل کنند.
در سطح جهان احتمال حضور اکبر ژوایف، روسلان نورالدینف، سیمون مارتروسیان، فارس الباخ، تیان تائو و پارادایس مونتانو در دسته ۱۰۲ کیلوگرم وجود دارد. ورزشکارانی که در چند سال گذشته افتخارات زیادی را کسب کردند و برخی از آنان در دسته‌های ۹۶، ۱۰۲ و ۱۰۹ کیلوگرم رکورددار جهان و المپیک به شمار خواهند رفت.
مرادی برای رسیدن به المپیک پاریس چند مدعی و رقیب مهم را پیش‌رو دارد. وی ابتدا بر مصدومیت کتف که مهمترین رقیب وی به شمار می‌رود غلبه کند و در ادامه جدال سختی با رسول معتمدی پدیده وزنه‌برداری ایران و رضا دهدار داشته باشد. گذر از این چند حریف نامدار مرادی را در رقابت با رقیبان قدیمی و جدید قرار خواهد داد. مرادی اگر بتواند از آزمون سخت رقابت با بزرگان موفق خارج شود می‌تواند پاریس را به مانند ریو به راحتی فتح کند.
داودی؛ جوان اول وزنه‌برداری ایران
علی داودی ملی‌پوش فوق سنگین وزنه‌برداری ایران یکی از مدعیانی به شمار خواهد رفت که دغدغه‌ای در وزن خود برای حضور در پاریس ندارد وی نفر نخست فوق سنگین کشور به شمار می‌رود و تنها دغدغه او اعزام ورزشکاران بر پایه کسب مدال طلا است. اگر فدراسیون و کمیته ملی المپیک ملاک اعزام را کسب مدال طلا در پاریس قرار دهند آن زمان داودی رقابت سختی با مرادی، رستمی و قشقایی خواهد داشت زیرا در دسته فوق سنگین غول گرجستانی احتمال کسب مدال را از تمام رقیبان سلب کرده است.
داودی جوان که با کسب مدال نقره المپیک به پدیده وزنه‌برداری جهان تبدیل شد مانند سایر مدعیان باید منتظر شمار سهمیه‌های ایران در پاریس باشد. اگر شمار سهمیه‌ها کامل باشد نفر نخست اعزام دارنده مدال نقره المپیک ۲۰۲۰ توکیو است اما اگر شمار این سهمیه ها کم و دیگر مدعیان (رستمی، قشقایی و مرادی) رکوردهایی در سطح جهانی و المپیک ثبت کنند آن زمان کار داودی برای حضور پاریس با اما و اگر مواجه خواهد شد. البته داودی یک رقیب جوان به نام علیرضا یوسفی دارد که آذرماه سال ۱۴۰۱ موفق به عبور از رکورد جهانی وی در بخش جوانان شد.
منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: رضا دهدار
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: رضا دهدار وزنه برداری ایران دسته های المپیکی مسابقات قهرمانی دسته ۸۹ کیلوگرم دسته ۹۶ کیلوگرم کسب مدال طلا المپیک ۲۰۱۶ ۱۰۲ کیلوگرم سطح جهان برای حضور مدال نقره سهمیه ها تیم ملی موجب شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۸۸۵۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حسن یزدانی بحران ملی نیست
روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.
یزدانی پیش‌ازاین در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.
داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.
یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.
در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.
اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ
نین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟
ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟
این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟
بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت